Opa...

86 werd hij en nog tot voor kort zelfstandig.
Eigen woning, eigen auto. Elke week kwam hij rijden in z'n auto, gezellig mee-eten.

 Hij wou graag alles zelf doen, bij het koppige af :) "Ik ben geen bejaarde" zei hij dan. Ik was al blij dat hij me zo nu en dan voor hem liet koken. Z'n handen werkten niet al te best meer en aardappels schillen ging niet makkelijk. En zo had hij altijd een portie in de vriezer.


 Hij kwakkelde al wel een poosje maar met kerst was het serieus.

Eerst naar het ziekenhuis daarna het verpleegtehuis. Eerst was hij ervan overtuigd dat hij ging revalideren.  Maar het mocht niet baten. Gelukkig, voor hem, ging het snel..
We zullen je missen opa!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥

In het verpleegtehuis werd hij met alle geduld, heel liefdevol verzorgd.
Ik heb, voor de medewerkers op de twee afdeling waar hij gelegen heeft, een kaartje gemaakt.
Dank voor jullie goede zorgen, wat zouden we moeten zonder jullie!!
Door mensen als jullie zijn er spreuken als deze bedacht!

 "zorgen moet je doen niet maken"